Historia

Najstarsze ślady osadnictwa na terenie Dziergowic pochodzą z epoki neolitu (1800-4500 lat p.n.e). Znajdują się w pobliżu Odry i Kościoła. Są to pozostałości osady z okresu kultury przeworskiej, wpisane do rejestru zabytków woj. opolskiego pod nr A-922/91, oraz z okresu kultury łużyckiej i osadnictwa średniowiecznego. Najstarsza pisana wzmianka o miejscowosci pochodzi z dokumentu datowanego na 12 Sierpnia 1274 roku, w którym książę opolsko-raciborski Władysław zwala swojemu zaufanemu rycerzowi Heinrichowi przepisać swoje dobra „Croscina" na prawo niemieckie (magdeburskie). Dokument zawiera też informację że wieś liczyła wówczas 7 domów. Kolejny dokument pochodzi z roku 1571 z którego dowiadujemy się że Petr Dluhomil kupuje Dziergowice i przekazuje je swojej siostrze, zamężnej z Bohuslawem Freiherr von Zwole und Goldenstein. Do roku 1604 Dziergowice były jej własnością. Kolejni właściciele to: hrabia Oppersdorf - od 1604 do 1644. Następnie od 1644 do 1834 rodu hrabiowskiego von Gaschin . Później wieś znajduje się w rękach rodziny von Sprinzenstein und Freiherren von Reibnitz. Kolejne fragmentaryczne zapisy w archiwach pochodzą z roku 1830, gdzie znajduje się opis że Dziergowice były już większą wsią, liczyły 544 mieszkańców, 123 domy. We wsi istniał tartak, 2 młyny wodne, cegielnia, leśniczówka wybudowana przez hrabiego Leopolda von Gaschin, a przez Odrę docierały tu barki. W 1893 r. powstała agentura pocztowa w karczmie Stanisława Pazurka. W roku 1900 koło stacji kolejowej Juliusz Fraenkel uruchomił cementownię. Dane spisu ludności z 1900 roku podają że wieś zamieszkiwało 1740 katolików, 18 protestantów oraz 3 Żydów. W sześcioklasowej szkole uczyło się 362 uczniów, we wsi urzędował również żandarm. W 1905 utworzono ochotniczą straż pożarną. W 1908 zakończono prace nad uproszczeniem biegu koryta Odry. W 1910 roku wieś liczyła już 1762 mieszkańców. W 1935 r. wieś została zelektryfikowana